Bez-czas.

Ławka w parku. Dwie dziewczyny. Piętnaście, może szesnaście lat. Rozmawiają. O szkole. O chłopakach. O wszystkim. Naprzeciwko nich Ona i On. Dziadek z babcią. Już starsi. Wyglądają na sześćdziesiąt, może nawet siedemdziesiąt lat. Idą. Ramię w ramię. Trzymają się za rękę. Co chwilę On zerka na nią. Ich spojrzenia spotykają się.
- Myślisz, że to możliwe? - pyta jedna z nich.
- CO? - odpowiada pytaniem druga.
- No, żeby w ich wieku tak na siebie patrzeć.
- Myślę, że jeśli spotkasz Miłość to też będziesz tak na kogoś patrzeć. Zmarszczki tego nie zmienią.

W odpowiedzi uśmiech.

A Oni nadal idą. Powolutku. Ręka w rękę. Razem.