Sami.

Mieszkanie. Lampka oświetla zapadający zmrok. Ona siedzi przy stole. Siwe włosy opadają na jej twarz. Zakłada okulary. Zegar wybija kolejną godzinę.  Miał wrócić kilkanaście minut temu. Nigdy się nie spóźnia. W pokoju pusto. Nie ma do kogo się odezwać. Czeka.

Po chwili drzwi otwierają się. Do mieszkania wchodzi On. Wiesza kurtkę. Zdejmuje buty. 

- Wróciłem - woła.

- Dobrze, że jesteś - mówi Ona i przytula go do siebie. - Bez ciebie jest tu tak pusto.

Pewne rzeczy się nie zmieniają.